ดูหนังเรื่องนี้แล้วเกิดอารมณ์หดหู่ทับซ้อนกันหลายชั้น ชั้นแรกก็คือรอบฉายน้อยมาก จนเป็นไปได้ว่านาทีที่ผมเขียนเสร็จนี่หนังน่าจะหายไปจากโรง หรือไม่ก็เกือบๆ หายไปเต็มที (การได้ดูขณะที่ยังฉายโรงนี่ ถือว่ามีบุญในระดับหนึ่งทีเดียวครับ)
ความหดหู่ชั้นสองคือตัวหนังครับ หนังทำได้เย็นยะเยือก เนื้อเรื่องก็กดดัน มันสะท้อนความจริงอันน่าเศร้าของชนพื้นเมืองชาวอินเดียนแดงที่แม้จะเป็นผู้อยู่ในแผ่นดินอเมริกามาแต่เดิม แต่พวกเขากลับถูกขับไล่ กวาดล้าง ทำประหนึ่งเป็นผลเมืองชั้นสอง (หรือต่ำกว่านั้น)
หนังเรื่องนี้ไม่ใช่หนังดูสนุกครับ บอกได้เลย มันคือหนังดราม่าทริลเลอร์ที่กดดัน ท่ามกลางบรรยากาศหนาวเหน็บของหิมะ และสะท้อนถึงความตกต่ำของ “สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน” ที่ชวนให้นึกถึงคลิปคนบนท้องถนนที่ดูจะมีเรื่องกันได้ง่ายขึ้นกว่าแต่ก่อนจนน่าตกใจ
คอรี่ย์ แลมเบิร์ต (Jeremy Renner) นายพรานมือฉมังที่ได้พบศพของหญิงสาวชาวอินเดียนแดงคนหนึ่ง ตายอยู่กลางหิมะ และไม่นานจากนั้นเอฟบีไอก็ส่งเจ้าหน้าที่ เจน แบนเนอร์ (Elizabeth Olsen) มาทำคดีนี้
พล็อตจริงๆ ไม่มีอะไรมากครับ มันคือการสืบว่าใครเป็นคนลงมือทำร้ายหญิงสาวคนนี้ และมูลเหตุจูงใจของคนลงมือคืออะไร ซึ่งหนังไม่ได้มาในแนวไขปริศนาหาฆาตกรแบบหนังสืบสวนทั่วๆ ไปครับ เพราะตอนเฉลยฆาตกรนั้นก็เฉลยแบบตรงๆ ไม่ได้เก็บฆาตกรไว้เผยตัวตอนสุดท้ายแต่อย่างใด
จุดสำคัญที่หนังเน้น ไม่ใช่การสืบ แต่จะไปเน้นปูมหลังของตัวละครอย่างคอรี่ย์ ที่ดูก็รู้ว่าเขาต้องมีอดีตอันเจ็บปวดอย่างแน่นอน แล้วก็มาเน้นคาแรคเตอร์ของเจนที่เป็นเจ้าหน้าที่ที่อาจจะไม่เก่งกาจอะไร แต่เธอก็ตั้งใจทำหน้าที่แบบเต็มร้อย
บอกได้เลยครับว่าใครชอบหนังสืบสวนเร้าระทึกล่ะก็ หนังเรื่องนี้ไม่ใช่แนวของท่านแน่นอน เพราะมันคือหนังที่เน้นดราม่า เน้นการปูอารมณ์ (ให้เราสะท้านสะเทือนไปกับเรื่องราว) และมันจะเน้นเรื่องคาแรคเตอร์กับปฏิสัมพันธ์ของตัวละครมากกว่าครับ
เห็นหน้านักแสดงแล้วเราๆ ท่านๆ อาจจะแอบฮา เพราะมันคือฮอว์คอายมาประกบกับสการ์เล็ท วิทช์ชัดๆ (555) แต่หากว่ากันในแง่การแสดงแล้ว ทั้งสองเล่นได้ดีมากครับ Renner ดูยอดมากๆ ในบทพรานมือดี ดูแล้วไม่รู้สึกว่าพี่แกเป็นฮอว์คอาย แต่จะชวนให้นึกถึงตอนเป็นแอรอน ครอส มากกว่า
คาแรคเตอร์ของคอรี่ย์นั้นเป็นพรานที่ช่างสังเกต และเจนสนามมากจนอ่านเกมต่างๆ ได้ แต่ขณะเดียวกันเขาก็ไม่ใช่คนที่อวดดื้อถือดี ในแต่ละช่วงเวลาเขาเจียมตนและรู้ขอบเขตของตนเสมอ อย่างในแง่ของคดีแล้ว จริงๆ เขาอ่านอะไรออกหลายอย่างครับ แต่เขาพยายามเงียบไว้ ปล่อยให้เจ้าหน้าที่อย่างเจนเดินหน้าสืบเอา แต่หากอันไหนมันจำเป็นจริงๆ เขาก็จะช่วยชี้ทางให้
ส่วนเจนก็เป็นเจ้าหน้าที่ประเภทที่ทำงานดี ทำงานตั้งใจ แม้ประสบการณ์เธอจะไม่เยอะจนช่ำชองเรื่องต่างๆ แต่ถ้าพูดถึงความพยายามแล้วก็ต้องยกนิ้วให้ ซึ่งบทของคอรี่ย์และเจนก็เสริมกันอยู่ในทีครับ ทั้งในแง่คาแรคเตอร์และการแสดง ถือว่าเป็นพลังสำคัญที่ดึงผู้ชมให้ติดตามหนังไปจนจบได้
โทนหนังมันยะเยือกมากๆ ครับ ไม่ใช่แค่เพราะมันล้อมไปด้วยหิมะเท่านั้น แต่ด้วยการนำเสนอที่ไม่เร่งรีบ แต่ขณะเดียวกันก็ไม่น่าเบื่อ ซึ่งก็ต้องถือว่าพอเหมาะทีเดียวครับ ไหนจะดนตรีของ Nick Cave และ Warren Ellis ที่เสริมอารมณ์ยะเยือกของหนังได้อย่างยอดเยี่ยม (บางจังหวะนี่ดนตรีมายังกับหนังผีน่ะครับ)
ดาราดี เดินเรื่องดี ดนตรีดี แล้วที่ลืมไม่ได้คือบทครับ บทถือว่าดีแบบกำลังเหมาะ ซึ่งก็ต้องขยายความคำว่าดีตรงนี้สักหน่อยว่าบทนั้นมันไม่ได้ซับซ้อนชวนอึ้งอะไรหรอกครับ มันเดินเรื่องไปตามจังหวะ เปิดปม ตามปม คลายปม แต่ละช่วงเป็นไปอย่างหนักแน่น
ยังไม่จบพรุ่งนี้มาต่อกันครับ
รีวิวโดย หมื่นทิพ
The post รีวิว Wind River (2017) ล่าเดือด เลือดเย็น (ตอนที่ 1) appeared first on .